اعلام روز سه شنبه ۲۲ شهریور به عنوان روز بزرگ اعتراض به وضعیت دریاچه ارومیه و حمایت از حضور در مسابقه فوتبال روز جمعه ۱۸ شهریور نمی‌پرسم از کدام ایل و تباری، زبان مادریت چیست. تو ابروی منی هموطن. زمانی که این چنین مست بوی عرق بید مشک توام نمی‌گوییم برایم از خیام ات بگو، از ایالت، از دانشکده زیبا یا کشتارگاهی که شبیه آنجا نیست اما هنوز برای هزاران کودک ساکن خاطره می‌سازد. نمی‌گوییم یادت هست ارک را چگونه ویران کردند، می‌گوییم خبر داری از دلهایی که روزی در پیچ و خم حجره‌های بازار جا مانده اند، در قهوه خانه‌هایت، در روزهای شلوغ قبل از عید در تربیت، در گجیل که پیر شده اما زمین نخورده.می‌توان از صف‌های طولانی اتوبوس در سه راه امین هم خاطره ساخت یا از میدان فهمیده تا پارک مشروطه را پیاده طی کرد، اگر تو آنجا نشسته باشی هموطن. تبریز مال من است، تهران مال توست، اصفهان از آن هموطن شیرازی است، شیراز از آن تو. ایران مال ما. از بختگان بخت برگشته و زاینده رود تا تخت جمشید، گاوخونی و دریاچه ارومیه راهی نیست که اگر تو برخیزی از تمامی‌گنجینه‌های رفته به تاراج اصحاب دیو هم می‌شود حماسه ساخت. هویت ما زندگی ماست و دریاچه مجمری که همه را به گرد خود جمع کرده تا اسم اعظمی‌شود از درد و صلایی برای اتحاد و همبستگی. قطعه ای از سمفونی عظیم زندگی که ما را به یکی شدن می‌خواند.
منبع : ۲۵ بهمن
